Onlangs was ik bij een middle manager van een bedrijf dat intellectuele diensten levert. Het onderwerp van gesprek was natuurlijk de verbetering van het kennismanagement.
Het gesprek liep ongeveer als volgt:
M: We hebben al enkele goede praktijken om samen te leren en kennis te delen. Maar die staan onder druk. Het hoger management vindt dat die maar over de middag moeten gebeuren of na de uren, en dat maakt het natuurlijk minder aantrekkelijk voor onze kenniswerkers.
SW: En wat is hun motivatie?
M: De concurrentie is groot, en de marges staan onder druk. We moeten dus veel factureerbare uren hebben om rendabel te zijn.
SW: Wil dat zeggen dat jullie de prijzen niet hoger kunnen stellen omdat je niet beter, slimmer bent dan de concurrentie?
M: in sommige takken is dat inderdaad zo. Maar er zijn andere takken waar we wel degelijk beter zijn.
SW: Wel, dat is nu juist het strategisch doel van Kennismanagement:
zorgen dat je slimmer bent,
waardoor je producten en diensten met meer Toegevoegde Waarde levert,
en waarvoor je dan hogere marges kan aanrekenen.
Die marges geven dan op hun beurt de financiële zuurstof
om te blijven investeren in KM-activiteiten
om collectief slimmer te zijn dan de concurrentie,
en zo hogere marges te kunnen blijven aanhouden.
M: Wat doen we dan met de activiteiten met lage marges?
SW: vanuit KM kan je al zeker enkele strategische opties overwegen:
1. Uiteraard in KM investeren om een Know How voorsprong uit te bouwen, in de mate dat die dan voor de concurrentie niet snel in te halen is.
2. Het kan een activiteit zijn waar juniors de basismétier leren om daarna door te groeien naar die kennisintensieve diensten of producten waarmee je organisatie wel het verschil maakt.
3. Als investeren in standaardiseren en computerondersteuning van kenniswerk met lage marges de productiviteit kan verhogen,
dan kan je een overnamegolf van concurrenten overwegen
om zo voldoende schaal te halen om die investeringen te rendabiliseren.
Of omgekeerd die afdeling verkopen aan een concurrent die een dergelijke strategie voert.
M: Dat is inderdaad heel wat anders dan KM activiteiten naar de vrije tijd duwen.
SW: Inderdaad, je kan je als topmanagement niet permitteren om geen Kennisstrategie te hebben, m.a.w. te weten waarin je als organisatie slimmer en beter wil zijn dan de concurrentie, en welke kennis- en leerinvesteringen daartoe bijdragen. Een noodzakelijke voorwaarde hiervoor zijn degelijke Communities, al dan niet rond bestaande afdelingen.
Reacties