Uit het leven gegrepen ! Meestal erkent de senior wel het probleem, maar misschien reageert die met "Ik ben indertijd ook in het water gegooid, en heb het vak ook met vallen en opstaan geleerd!" En toegegeven, zelfredzaamheid van een junior is een grote deugd. Maar de eerste vraag voor het management is dan: wat is de schade van de fouten die juniors kunnen maken? Kosten die geld? Reputatieschade? Achterstand in het ander werk omdat je die fouten moet repareren? En is het niet te laat om de fouten te herstellen? ...
Laten we een eerste les in kennisoverdracht nooit vergeten: aan een senior vragen: "schrijf eens op wat je weet" werkt niet. Probeer het maar eens bij je zelf ! Vaak ligt onder de ogenschijnlijke onwil van een senior om kennis over te dragen een terecht aanvoelen dat dit niet zomaar gaat.
Mensen weten alleen wat ze weten als de vraag of het vraagstuk zich stelt ! Seniors zijn wel goed in het herkennen van fouten in concrete omstandigheden, of bij het nalezen van kennis die iemand anders opgeschreven heeft. Juniors zijn dus goed geplaatst om kennis van de senior op te schrijven, en deze te laten nalezen en corrigeren door de expert. En de bron bij uitstek van die kennis zijn de concrete cases waar de juniors op werken. De senior kan zowel van voordien raad geven, als tussentijds controleren of alles in de goede richting gaat. De motivatie van de juniors lukt meestal wel omdat zij natuurlijk het vak willen leren.
Maar onze senior in dit verhaal is dus overbelast. Dat betekent dus zaken delegeren naar de juniors. Deze kunnen het natuurlijk ook al druk hebben, maar het kost doorgaans minder tijd om preventief aan kennisoverdracht te doen, dan om achteraf de fouten te herstellen.
Seniors zijn doorgaans ook terecht te motiveren door de vraag: "Wat heb je hier opgebouwd dat je niet graag verloren zou zien gaan eens je hier weg bent"
De gemeenschap van seniors en juniors vormen dus de kennisgroep waarbinnen de kennisoverdracht gebeurt, en (later) ook andere kennistaken, zoals de documentatie in orde houden, het afspreken over wie nieuwigheden opvolgt, het netwerken met experten uit verwante disciplines, kennishulpmiddelen maken zoals sjablonen en checklists, het (elektronisch) klassement in orde houden... (Zie ook: kennistaakverdeling in teams). Het management bepaalt mee de kennisprioriteiten, gebaseerd op het belang van elk, zoals hierboven beschreven. Een specialist in kennismanagement helpt die kennismethodes en de kennisgroep op poten te zetten.
Reacties